مقایسه عوارض اسکلتی بروسلوز در بیماران اطفال و بزرگسالان

سابقه و هدف: یکی از عوارض شایع بروسلوز، تظاهرات اسکلتی آن می باشد. شناخت عوارض اسکلتی، منجر به تشخیص بموقع آن شده و از عمل جراحی بی مورد جلوگیری می شود. این مطالعه مقایسه ای به منظور شناخت انواع تظاهرات اسکلتی این بیماری در بابل انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش آینده نگر بر روی بیماران مبتلا به عوارض اسکلتی بروسلوز که از سال 80-1377 به بخش عفونی و ارتوپدی بابل مراجعه نموده بودند، انجام شد. درگیری اسکلتی و یافته های آزمایشگاهی در پرسشنامه ثبت گردید. برای مقایسه نسبت های اعضا گرفتار در اطفال و بزرگسال از تست X² و تست دقیق فیشر استفاده شد. یافته ها: 161 نفر (37.6%) از 431 نفر بیمار بروسلوزی، عوارض اسکلتی داشتند که 94 نفر (58.4%) مرد و 67 نفر (41.6%) زن بودند. میانگین سنی بیماران بزرگسال 17.6±34 سال و میانگین سنی بیماران اطفال 4.2±9.5 سال بود. 127 نفر (78.9%) بالاتر از 15 سال سن داشتند. آرتریت محیطی در 79 نفر (62%) بالغین دیده شد که در 48 نفر (37.8%) بصورت آرتریت منوآرتیکولر بود. آرتریت محیطی در 32 نفر (94%) کودکان دیده شد که در 26 نفر (76.5%) بصورت آرتریت یک مفصلی بود. آرتریت محیطی و درگیری مفصل زانو در اطفال بیشتر از بزرگسال بود (P<0.05) و اسپوندیلیت منحصرا در بالغین دیده شد (P<0.05). در 14 مورد (8.7%) تشخیص بروسلوز بعد از عمل جراحی داده شد. سرعت سدیمانتاسیون در 80.7% بیماران طبیعی بود و فاکتور روماتوئید در 15.5% بیماران مثبت بود. نتیجه گیری: چون تظاهرات اسکلتی بروسلوز، با تظاهرات بیماری های روماتولوژیک و سپتیک شباهت دارد و با توجه به این که شایعترین تظاهرات در این بیماری بصورت آرتریت منوآرتیکولر است پیشنهاد می شود که در تشخیص افتراقی آرتریت منوآرتیکولر، بروسلوز نیز مطرح شود تا مواجهه با اشتباه تشخیص و درمان نگردیم.